Bacterial
enteritis in rabbits
Esther van Praag, Ph.D.
MediRabbit.com is funded solely by the
generosity of donors. Every donation, no matter what
the size, is appreciated and will aid in the continuing research of medical
care and health of rabbits. Thank you |
Króliki reagują na różne choroby zaburzeniami
jelitowymi objawiającymi się biegunką. Występuje ona
częściej u młodych odstawionych już od matki króliczków w
wieku 4 do 10 tygodni, niż u królików dorosłych. Rzadko
występuje u noworodków króliczych, prawdopodobnie dlatego, że
rodzą się bezwłose i ślepe, są więc z tego
powodu osłonięte w
gnieździe, które działa jako ochrona przed środowiskiem
zewnętrznym. Biegunka u królików jest częsta z czterech
szczególnych względów: 1.
Królik jest zwierzęciem które
b. łatwo się ekscytuje i nie jest w stanie dobrze wyregulować
swojej odpowiedzi na sytuację alarmową (wydzielanie adrenaliny)
stosownie do powagi sytuacji. 2.
Królik ma szczególną
fizjologię jelit, której charakterystyczną cechą jest
cekotrofia (połykanie miękkich, pokrytych śluzem odchodów tzw.
cekotrofów). W przypadku sytuacji alarmowej wydzielany do krwioobiegu jest
hormon, który wpływa na system nerwowy jelit spowalniając
przechodzenie pokarmu i blokując cekotrofię. 3.
Po stresującym wydarzeniu
(sytuacji alarmowej lub ataku) jelito ślepe jest alkalizowane,
wpływając na środowisko pozostałej części
jelit. Ta modyfikacja wpływa na jelitową florę bakteryjną
i bakterie chorobotwórcze takie jak Escherichia coli czy Clostridium
sp. zaczynają dominować. 4.
Objawy zewnętrzne choroby u
królików są ogólnie opóźnione po wystąpieniu stresu i biegunka
pojawia się 5 do 7 dni później.
Objawy
problemów z układem trawiennym lub zapalenia jelit u królików są
proste i pewne. Pierwsze objawy, trwające 1 do 3 dni, zwykle nie są
zauważane. Jest to zmniejszenie ilości spożywanego pokarmu a
następnie zaparcie. Miękkie odchody (cekotrofy) nie są zwykle
jedzone. Po pięciu dniach pojawia się umiarkowana biegunka z
towarzyszącym jej odwodnieniem skóry. Są to niewielkie ilości
płynnych odchodów, które brudzą tylną część
ciała królika. Może wystąpić w tej fazie
śmierć, czasami nawet przed pojawieniem się biegunki. Dwa lub trzy
dni później rozpoczyna się ostra forma choroby, łącznie z
całkowitym zaprzestaniem przyjmowania pokarmu i płynów oraz
ostrą biegunką. Króliki często zgrzytają zębami w
odpowiedzi na silny ból brzucha i wpadają w śpiączkę z
objawami neurologicznymi. W tej fazie śmiertelność jest
wysoka. Po mimo tego zaobserwowano, że nawet zwierzęta
będące w stanie śpiączki przez cały dzień
przeżyły i wróciły do zdrowia w ciągu paru dni. Badanie pośmiertne jelit wykazało nietypowe zmiany
patologiczne. Podczas ostrej fazy choroby zawartość jelit jest
płynna. Z wyglądu są one posiniaczone lub przekrwione. Jelito
ślepe wygląda na przekrwione, z czerwonymi naciekami jak po
szorowaniu szczotką i jest
wypełnione gazem i odrobiną jedzenia.
Przyczyny
Jest wiele
specyficznych i niespecyficznych przyczyn biegunki. Młode króliki źle reagują na transportowanie,
szczególnie w okresie zaraz po odstawieniu od matki, na niezidentyfikowane
hałasy, nowe środowisko i na nowe osoby czy zwierzęta. Zmiany
pokarmu także często powodują kłopoty z przewodem
pokarmowym. Ogólnie to nie pokarm sam z siebie jest przyczyną biegunki,
ale raczej jego skład, taki jak niewystarczająca ilość
surowego włókna, za dużo białek, za drobno zmielony pokarm
albo niewłaściwe nawodnienie. Specyficznymi przyczynami biegunki mogą być
obecność środków chemicznych takich jak antybiotyki (patrz: „Antybiotyki niebezpieczne dla królików”) lub
azotany w wodzie pitnej. Wirusy i
bakterie powodują zapalenie jelit, wynikające z nienormalnego
rozwoju np. Corynebacteria, Clostridia sp., Pasteurella multocida
i Escherichia coli. Natomiast Salmonella sp. rzadko
występuje u królików. Przywry, tasiemce, nicienie (pasożyty
jelitowe) oraz pierwotniaki (Coccidia) i wszystkie inne pasożyty
jelitowe są także częstą przyczyną chorób królików,
z kocydiozą
będąca główną i najważniejszą przyczyną
choroby (zobacz: Kocydioza wątrobowa i jelitowa). Bakteryjne i śluzowate zapalenie jelit
Śluzowata biegunka występuje czasami u dorastających
królików oraz karmiących samic. Miękkie odchody są zmieszane
ze śluzem, przezroczystą i galaretowatą substancją. Ten
szczególny typ zapalenia jelit ma różne przyczyny, między innymi
są to bakterie czy braki żywieniowe (brak wody albo nie
wystarczająca ilość pokarmów o dużej zawartości
włókna pokarmowego).
Bakteryjne zapalenie jelit
rozwija się bardzo szybko, w ciągu 3 do 4 dni i w rezultacie
powoduje śmierć zwierzęcia zanim wystąpi biegunka.
Bakterie powodujące zapalenie jelit to Clostridia perfrigens i
Escherichia coli. U zdrowych królików jest obecnych niewiele bakterii E. coli
w odchodach (102 – 103/g kału), ale w przypadku
biegunki są one systematycznie obecne w dużych ilościach.
Czasami znajduje się Escherichia coli razem z Coccidia. Bakterie
produkują toksyny, ale wykazano że one same z siebie nie
wywołują biegunki. Do wystąpienia biegunki konieczny jeszcze
jeden czynnik obciążający królika, jak na przykład
źle zbilansowana dieta czy szok termiczny. Clostridia perfrigens występuje w 5 formach, klasyfikowanych według produkcji
toksyn. Te toksyny prowokują ogólnie miejscowe zmiany patologiczne w
jelitach, czasami też ich działanie może
wpłynąć na odległe organy wewnętrzne, takie jak
wątroba czy nerki.
Escherichia coli posiada pięć głównych mechanizmów atakowania jelit i powodowania
choroby. Niekiedy występuje produkcja toksyn. Bakteria opanowuje jelita
przez przyleganie do kosmków enterocytów i zaczyna rozprzestrzeniać
się. Obecność toksyn stymuluje wydzielanie wody i elektrolitów
przez błonę
śluzową jelit. Rozprzestrzenianie się i wytwarzanie toksyn
razem wywołują biegunkę.
Leczenie bakteryjnego
zapalenia jelit jest często spóźnione ponieważ choroba rozwija
się bardzo szybko. Antybiotyki i sulfonamidy zapobiegną
rozprzestrzenieniu się bakterii na inne króliki. Treatment
As the disease develops
very rapidly, treatment of bacterial enteritis often comes too late.
Antibiotics and sulfonamide drugs will help prevent the growth of pathogen
bacteria. Anti-diarrhea product can help stop the diarrhea, e.g. Hylak, a concentrate of lactic ferments. The
administration of cholestyramine will bind toxins released by pathogen
bacteria. Probiotic powders or paste, although controversial, will help the
growth of the endemic healthy bacterial flora. If the rabbit is
dehydrates, subcutaneous fluids should be given. In the case of yeast
overgrowth, this can be treated by reduced the carbohydrates sources in the
diet, or with nystatin. Acknowledgements
All my gratitude to Prof.
Richard Hoop (Institut für
Veterinärbakteriologie, University of Zurich,
Switzerland), to Kim Chilson (USA), and to Tal
Saarony for the permission to use their pictures. Thank you also to Adar,
Flora, and Stampi for their help in illustrating this article. Further Information
Bryskier A, Doll J, Labro
MT, Andrieu J. Role of Clostridium and its
toxin in pseudo-membranous colitis. Ann Biol Clin (Paris). 1981;39(1):1-8. Jones JR,
Duff JP. Rabbit epizootic enterocolitis. Vet Rec. 2001 Oct 27;149(17):532. Hoop RK, Ehrsam H, Keller B. 10 years of
rabbit autopsy--a review of frequent disease and mortality causes. Schweiz Arch Tierheilkd.
1993; 135(6-7):212-6. Humphrey
CD, Condon CW, Cantey JR, Pittman FE. Partial
purification of a toxin found in hamsters with antibiotic-associated colitis.
Reversible binding of the toxin by cholestyramine. Gastroenterology. 1979 Mar;76(3):468-76. Licois D. Tyzzer's
disease. Ann Rech Vet. 1986; 17(4):363-86. Sinkovics G. Rabbit dysentery: 3.
Diagnostic differentiation. Vet Rec. 1978 Oct 7; 103(15):331-2. Patton NM,
Holmes HT, Riggs RJ, Cheeke PR. Enterotoxemia
in rabbits. Lab Anim Sci. 1978; 28(5):536-40. Patton NM,
Holmes HT, Riggs RJ, Cheeke PR. Enterotoxemia
in rabbits. Lab Anim Sci. 1978; 28(5):536-40. Tribe GW,
Whitbread TJ, Watson GL. Fatal enteritis in rabbits associated with a spirochaete. Vet Rec. 1989; 124(22):595. |
e-mail: info@medirabbit.com