Złamania kości i gwoździowanie złamanej kości

 

 

Esther van Praag, Ph.D.

Tłumaczenie: Teresa Pyza, lek. wet. Dorota Pilich

 

 

MediRabbit.com is funded solely by the generosity of donors.

Every donation, no matter what the size, is appreciated and will aid in the continuing research of medical care and health of rabbits.

Thank you

 

Uwaga: ten plik zawiera zdjęcia które mogą być nieodpowiednie dla niektórych osób.

Króliki są zwierzętami na które się poluje, muszą więc mieć zdolność ucieczki i szybkiego biegu. Z tego powodu ich kończyny są silne, podczas gdy ich szkielet jest lekki i stanowi tylko 7 do 8% wagi ciała. Dla porównania szkielet kota stanowi 12 do 13% wagi ciała. Kręgosłup i kończyny są więc bardziej podatne na złamania u królików w porównaniu z innymi zwierzętami.

Akira Yamanouchi

 

Królik ze złamaną kończyną przednią.

Często obserwowane są urazy grzbietu na poziomie lędźwiowym. Dodatkowe problemy zdrowotne, takie jak osteoporoza i/lub dieta o niskiej zawartości wapna, mogą spowodować łamliwość kości, w konsekwencji złamanie może nastąpić kiedy królik wpadnie w panikę, jest niewłaściwie przytrzymany lub podnoszony albo upuszczony. Rezultatem jest często paraliż kończyn dolnych, któremu towarzyszy nietrzymanie moczu.

Złamania kości piszczelowej (tibia) są kolejnym zagrożeniem u królików. Powodowane są między innymi przez niewłaściwe przenoszenie lub trzymanie w klatce, kiedy kończyna zostaje zaklinowana pomiędzy niewłaściwego rozmiaru siatką drucianą (metalowymi prętami klatki). Złamania kończyn są często wieloodłamowe (więcej niż dwa złamane kawałki kości). Złamania dolnej części kończyn (poniżej łokcia) są często otwarte, co jest spowodowane niewielką ilością tkanki miękkiej w tym miejscu. Są one trudne do leczenia i należy składać je z dużą cierpliwością, tak aby uniknąć dalszego rozdarcia skóry. Rana musi być wyjałowiona, a złamana kość zespolona gwoździem lub wzięta w łubki, jeśli dotyczy to dolnej części kończyny. Szybko może dojść do zapalenia kości i szpiku kostnego oraz / lub zgorzeli gazowej (gangreny), które powinny być leczone odpowiednimi antybiotykami o szerokim spektrum działania. Jest też zalecane wykonanie posiewu bakteryjnego aby określić rodzaj bakterii (tlenowe – beztlenowe) które najprawdopodobniej zakaziły ranę.

Diagnoza i pierwsza pomoc

Królik ze złamaną kończyną nie wymaga opieki weterynaryjnej stosowanej w nagłych przypadkach gdzie istnieje zagrożenie życia, chyba że doszło do wstrząsu, występuje krwawienie, problemy z oddychaniem lub układem krążenia.

 

Zaleca się natychmiastowe podanie leków przeciwbólowych, aby uśmierzyć ból i uspokoić królika.

Prześwietlenie oraz kompletne badanie fizyczne i neurologiczne musi być wykonane w celu określenia uszkodzeń, dalszego leczenia i przewidywań dotyczących gojenia się rany.

 

Akira Yamanouchi

Akira Yamanouchi

Zdjęcie rentgenowskie złamanych kończyn przednich

Fracture of the proximal phalanx

Sandy Minshull

Zdjęcie rentgenowskie złamanej kończyny tylnej.

 

Użycie zespolenia śródszpikowego

Technika zespolenia śródszpikowego przy pomocy gwoździa jest  często stosowana u małych zwierząt i stosunkowo prosta. Niezależnie od tego wymaga cierpliwości i ekspertyzy technicznej połączonej z dobrym zrozumieniem biomechaniki i procesu gojenia się złamanych kości.

Zespolenie śródszpikowe jest optymalnym rozwiązaniem do zastosowania u królików ponieważ implant pomoże podtrzymać ciężar ciała, chociaż czas gojenia może się wydłużyć.

Zwykle u królików są używane gwoździe Steinmanna, druty Kirschnera i/lub drut ortopedyczny (drut miękki). Bardziej preferowane są gładkie gwoździe śródszpikowe niż śruby częściowo lub całkowicie gwintowane.

U karłowatych lub małych ras królików gwóźdź może zostać zastąpiony zwykłą igłą do zastrzyków. Gwóźdź lub igła musi bezwzględnie zająć 60 do 70% jamy szpikowej.

Wprowadzenie gwoździa Steinmanna w kierunku wstępującym

Gwóźdź wystający przez kość i skórę

Wprowadzenie w kierunku zstępującym umożliwia specjalne ukierunkowywanie gwoździa

Drut stabilizujący wokół miejsca złamania

Akira Yamanouchi

Gwóźdź Steinmanna jest zwykle wprowadzany ręcznie lub przy użyciu prowadnicy (chwytaka) Jacoba . Może być wprowadzony albo od miejsca złamania (wprowadzenie w kierunku wstępującym) lub od końca kości (wprowadzenie w kierunku zstępującym) i przeprowadzony przez miejsce złamania. Wystający koniec gwoździa jest odcinany tak aby uniknąć uszkodzenia skóry, infekcji bakteryjnej lub zakłócania pracy stawu, chyba że używa się stabilizatora zewnętrznego, w przypadku którego należy zostawić wystający gwóźdź.

Akira Yamanouchi

Zdjęcie rentgenowskie zestawienia złamania dolnej części kończyny

Sandy Minshull

Zdjęcie rentgenowskie zestawienia złamania dolnej części kończyny

 

Techniki zestawiania otwartych złamań wymagają właściwych, sterylnych warunków pracy którym towarzyszy b. dokładne oczyszczenie miejsca zabiegu chirurgicznego.

Zależnie od lokalizacji złamania mogą być użyte bandaże z opatrunkiem, samoprzylepne lub opatrunek unieruchamiający.

Video’s showing possibilities for external fixation of fractured bones

 

 

Dr. Estella Böhmer - http://www.curoxray.de

A rabbit with a comminuted distal tibial fracture. Reposition and immobilisation with a fixateur externe - "bridging" the tarsal joint (fixation in about 90 degrees - axis correct - therefore no problems scampering).  

 

 

Dr. Estella Böhmer - http://www.curoxray.de

Bandaging the affected limb.

 

Leczenie po zabiegu chirurgicznym

Opieka po zabiegu operacyjnym obejmuje regularne badanie zespolonego złamania w kierunku infekcji bakteryjnej, obluzowania się gwoździa lub igły, gojenia się złamania. Usunięcie gwoździa dokonuje się w oparciu o zdjęcia rentgenowskie. Robi się to zwykle około 6 tygodni po zabiegu. W rzadkich przypadkach, kiedy wpływa to na zdrowie królika, gwóźdź może być pozostawiony w kości.

Sandy Minshull

Herman (left) recovering from the femur bone repair surgery.

Ból jest sygnałem który prowadzi do zmniejszonego używania danej części ciała, aby zapobiec dalszym jej uszkodzeniom. Jest szkodliwy ponieważ brak używania danej części ciała i skurcze prowadzą do osłabienia, utraty napięcia mięśniowego, nieodwracalnych uszkodzeń. Z tego powodu leki przeciwbólowe są bardzo ważne. Jest duży wybór analgetyków stosowanych przy bólach ortopedycznych:

     Opioidy:     

-     Butorfanol;

-     Buprenorfina.

     Przeciwzapalne leki niesterydowe:

-     Fluniksyna;

-     Meloxicam;

-     Aspiryna.

Patrz  Analgesics drugs for use in rabbits” żeby sprawdzić dawkowanie.

Ból może też spowodować utratę apetytu i zmniejszone przyjmowanie wody. Trzeba więc pamiętać żeby królik był dobrze nawodniony.

Podziękowania

Podziękowania dla Sandy Minshull i Akira Yamanouchi za pozwolenie na użycie zdjęć z VEIN (Veterinary Exotic Information Network, http://vein.ne.jp ). Podziękowania także dla jedenastoletniego Hermana za jego cierpliwość.

Dalsze informacje

Flecknell P. BSAVA Manual of Rabbit Medicine and Surgery, UK: British Small Animal Veterinary Association; 2000.

Hillyer E.V. and Quesenberry K.E. Ferrets, Rabbits, and Rodents: Clinical Medicine and Surgery, New York: Saunders; 1997.

Manning P.J., Ringler D.H., Newcomer C.E. The Biology of the Laboratory Rabbit, New York: Academic Press; 1994.

Richardson V., Rabbits: Health, Husbandry and Disease. Blackwell Science; 2000.

 

 

 

 

    

e-mail: info@medirabbit.com